Wybielanie martwych zębów jest zabiegiem często wykonywanym w codziennej praktyce stomatologicznej. Zdarza się, że zęby po leczeniu endodontycznym ulegają przebarwieniu. Istnieje wiele przyczyn tego procesu, m.in. wcześniejszy uraz zęba, materiały stosowane w leczeniu endodontycznym, nieprawidłowe opracowanie komory czy patologiczne resorpcje. Najczęściej stosowaną metodą wybielania martwych zębów w gabinecie stomatologicznym jest metoda wewnętrzna. Polega ona na aplikacji do komory zęba pasty wybielającej na 2-7 dni i w zależności od oczekiwanego efektu powtórzenie tej czynności maksymalnie 5 razy. Pasty te w swoim składzie mają związki utleniające, najczęściej używanymi są: nadtlenek wodoru, nadtlenek mocznika lub nadboran sodu. Przed rozpoczęciem wybielania niezbędne jest dokładne przeanalizowanie możliwych przeciwwskazań do wykonywania zabiegu, jak również przekazanie pacjentowi informacji o długości trwania, przewidywanym efekcie i ewentualnych powikłaniach zabiegu.
Istnieją sytuacje, w których wybielanie jest bezwzględnie przeciwwskazane, jest to m.in.. ciąża, karmienie piersią czy alergie na środki stosowane w pastach wybielających.
